این روش جواب نداد. به نظر می‌رسه که استفاده از نمونه‌های کمکی (few-shot prompting) برای این نوع مسائل منطقی، کافی نیست و به نتایج قابل اعتمادی نمی‌رسه.

اگه به مثالی که بالا آوردیم، دقیق‌تر نگاه کنیم، نوع کاری که معرفی کردیم نیاز به چند مرحله‌ی استدلال بیشتری داره.به عبارت دیگه، اگه مسئله رو به بخش‌های کوچکتر تقسیم کنیم و این مراحل رو به مدل نشون بدیم شاید کمک‌کننده باشه. اخیراً، استفاده از زنجیره‌ی تفکر (chain-of-thought یا CoT) برای حل مسائل ریاضی پیچیده‌تر، مسائل منطقی خیلی رایج شده.

به طور کلی، ارائه مثال‌ها برای حل بعضی از کارها خیلی مفیده. وقتی که از روش‌های “بدون نمونه” و “با نمونه کم” نتیجه نمی‌گیریم، ممکنه نشون بده که اونچیزی که مدل از نمونه‌ها یاد گرفته، برای انجام کار، کافی نیست. از اینجا به بعد باید به فکر اصلاح مدل‌ یا آزمایش تکنیک‌های پیشرفته‌تر باشیم. حالا قرار است درباره یکی از تکنیک‌های پرطرفدار به نام “زنجیره تفکر” صحبت کنیم که خیلی مورد توجه قرار گرفته.